Zaterdagmorgen. Het vriest al enkele dagen. Alleen overdag klimt het kwik even boven het vriespunt. Een hardloper trekt snel zijn loopbroek, een thermo sweater en zijn knalgele loopvest aan. Nog even de veters van zijn loopschoenen nauw dichtsnoeren en daar slaat hij de deur achter zich dicht. Neen, de kou zal hem niet stoppen!
Aan een rustig tempo warmt hij zich op, hopend dat de meeste sneeuw van de voorbije dagen gesmolten zal zijn. En de eerste kilometers gaat het prima. Diep inademend en genietend van de zonnestralen die van achter de wolken piepen, vervoegt hij het jaagpad langs het kanaal waar alles in een prachtig wit sneeuwtapijt is omgetoverd. Schitterend!
Een voertuig heeft er een bandenspoor achtergelaten en aanvankelijk lijkt het wel te lukken om rustig verder te joggen. Even toch! Tot de bevroren sneeuw plotseling zo spiegelglad blijkt te zijn, dat lopen onmogelijk wordt. Een aangename tocht door de prachtige natuur verandert in een gevaarlijke evenwichtsoefening waarbij recht blijven een ware uitdaging is geworden!
Even flitst door het hoofd van de runner het doemscenario van valpartijen en breuken. Neen, hij wil niet in het ziekenhuis belanden! Dat wil hij absoluut vermijden! Maar het blijft heel gevaarlijk… tot plotseling de voetsporen verschijnen van een andere loper die de dag ervoor tijdens een sneeuwbui zijn schoenafdrukken heeft achtergelaten. En onwaarschijnlijk maar waar, net die afdrukken van de schoenen van die vorige loper, zijn de enige plekken op het jaagpad die veilig beloopbaar zijn! Langzaam maar zeker kan de hardloper terug met vaste tred in de voetsporen van zijn ‘voorloper’ zijn weg verder zetten. Wat is hij dankbaar dat deze voorloper daar zijn voetafdrukken heeft achtergelaten! Oef, daar bereikt hij eindelijk een weg waar de sneeuw geruimd werd en vandaar kan hij weer sierlijk als een gazelle zijn looptocht volbrengen.
“So that you may follow in His footsteps.” 1Peter 2:21b
10 Miles is een bijzondere feestdag voor hardlopers! Tienduizenden runners uit heel Vlaanderen en Wallonië gaan terug de uitdaging aan om 10 mijl of 16 km te lopen, aangejuicht door massa’s mensen langs de weg. Via autoweg, tunnels, pleinen, kaaien en musea, doorkruisen ze als mieren de Scheldestad om tot slot via de gevreesde konijnenpijp weer boven water te komen op de Linkeroever, indien mogelijk, nog een laatste spurtje eruit te persen tot aan de eindmeet!
Maar er is ook nog een andere wedloop, waartoe heel de wereld wordt uitgenodigd om deel te nemen. Het is een levensloop die we op allerlei manieren kunnen invullen. We willen toch iets prachtigs maken van dit leven hier op aarde, van het beperkte aantal jaren dat we hier op deze aardbol mogen doorbrengen?
Vaak worden we hierbij geïnspireerd door bijzondere mensen die ons zijn voorgegaan. Vele runners zijn geboeid door de prestaties van hardlopers zoals Bashir Abdi, Kipchoke, de Belgian Tornados of waarom niet, onze eigen veelzijdige loopsters Nafi Thiam en Noor Vidts of de supersnelle Bol. Maar als het gaat om onze levensloop, die veel ruimer is dan alleen maar loopprestaties, dan is het wel belangrijk een goede keuze te maken! Zo was ook de apostel Paulus gefascineerd door het leven van een zekere Jezus. Eerst kon hij Hem niet uitstaan en werd een verwoede vervolger van ieder die het voorbeeld van Jezus wilde navolgen. Maar op een dag had hij een persoonlijke ontmoeting met Hem, net toen hij in Damascus zoveel mogelijk christenen in de boeien wilde slaan en gevangen nemen. Tot grote verbazing van iedereen werd hij plotsteling een van de meest fervente volgelingen van Jezus Christus in de geschiedenis van de mensheid.
Het is dan ook Paulus die naar het eind van zijn leven toe schreef:
“7 Ik heb de goede strijd gestreden, ik heb mijn loop ten einde gebracht… voorts ligt voor mij gereed de krans der rechtvaardigheid…” (2 Timotheüs 4:7-8 NBG51)
Paulus was ook vertrouwd met de Olympische en andere spelen die regelmatig in het oude Griekenland plaatsvonden. En hij vergelijkt zijn leven met zo een wedloop. En hij is er in geslaagd om de loop tot het einde uit te lopen, het goede voorbeeld van Christus te blijven volgen ondanks alle strijd en moeite die hem dat gekost heeft. En hij ziet er naar uit om zijn prijs in ontvangst te nemen: de onverwelkelijke krans der rechtvaardigheid, het eeuwige leven!
Ook vandaag zullen duizenden een medaille na de eindmeet in ontvangst mogen nemen. Misschien dat ze onderweg wel willen opgeven, dat ze bijna al kruipend uit de Waaslandtunnel moeten klauteren, op het eind van hun krachten. Maar wat een voldoening ervaren ze wanneer ze tot slot de eindmeet overschrijden!
Toch mag zo’n uitdaging niet onderschat worden. Een degelijke voorbereiding is nodig om binnen een redelijke tijd de eindmeet te halen. De longen moeten goed functioneren en inname van zuurstof, water en voedsel zijn essentieel om dit te volbrengen. Toch zijn er verschillende elementen die de loper extra energie en moed geven. En ook op dat gebied geven de woorden van één van de schrijvers van het meest verkochte boek ter wereld, de Bijbel ons wat inzicht.
You ‘ll never RUN alone!
“Laten ook wij, nu wij zulk een grote wolk van getuigen rondom ons hebben, afleggen alle last en de zonde, die ons zo licht in de weg staat, en met volharding de wedloop lopen, die voor ons ligt” (Hebreeën 12:1 NBG51).
Een wolk, een menigte van getuigen! Ja, vandaag staan massa’s mensen langs de weg om de lopers luidkeels aan te moedigen – familie, vrienden en allerlei supporters moedigen de runners aan om het beste van zichzelf te geven. En dat geeft moed en sterkte om door te bijten. Bovendien lopen ze zeker niet alleen. Runners lopen immers beter als ze dat samen doen in groep. Ze sporen elkaar aan! Vaak helpen ze elkaar om toch maar de eindmeet te halen. Zoals het bekende lied uit Liverpool dat zegt “You’ll never walk alone” (Je wandelt nooit alleen) kan ook gezegd worden van de 10 miles: “You’ll never run alone!”. De wedloop en levensloop van de christen is meestal geen eenzame loop want hij wordt vaak omringd door allerlei vrienden, medechristenen die samen optrekken naar de eindmeet.
En dan zijn er ook nog de voorlopers. Elk jaar zetten zich talrijke voorlopers of tempolopers met een vlaggetje op de rug zich in, om deelnemers aan de race binnen een bepaalde tijd tot aan de eindmeet te loodsen. Maar ook christenen hebben een voorloper, die een enorme inspiratie is om ondanks enorme moeite en inspanning de eindmeet op indrukwekkende wijze te kunnen halen.
“Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof: denkend aan de vreugde die voor hem in het verschiet lag, liet hij zich niet afschrikken door de schande van het kruis. Hij hield stand en nam plaats aan de rechterzijde van de troon van God.” (Hebreeën 12:2 NBV)
Jezus Christus hield zich vast aan de Waarheid, Gerechtigheid, Geloof, Hoop, Liefde en Genade. Daar gaf Hij zelfs zijn leven voor omdat Hij zo hield van deze wereld die zo vaak verloren loopt zonder hoop en toekomst. Zijn weg is de Weg naar het eeuwige leven, want ieder die deze weg met volharding loopt wacht de eeuwige, onverwelkelijke kroon!
“Want hiertoe bent u geroepen, omdat ook Christus voor ons geleden heeft; Hij laat ons zo een voorbeeld na, opdat u Zijn voetsporen zou navolgen” (1 Petrus 2:21 HSV)